O czwartej nad ranem świat jest jakiś nie swój o czwartej nad ranem przy zgaszonym świetle brak mu umiaru zarysu kształtu koloru rzeczy śpią wiecznym pięknem w idealnym bezdechu odciskają piętno w moim umyśle tak pragnę by były stały tam gdzie zawsze żebym mogła się o nie potknąć na nie nadziać draśnąć ich istnieniem do świtu liczę wydumane owce te co zastygły w możności bytu wstaję idę zanurzam ręce w gęstym ufnym ...
