Nagle serce zwalnia, mdleje, zamiera, by poderwać się ostatnim łopotem. Gdyby nie żebra, to by się mięśniem do skóry przykleiło i w potrzasku pompowało krew ostatkiem sił. Szukałoby ujścia jak ptak zamknięty w klatce dla uciechy cudzych oczu, uszu głuchych na jego jęki. Patrzą gdy się słaniasz, pozwalają upaść, tąpnąć o ziemię głucho jak puszka kości. ...
Tu znajdziesz moje obserwacje, myśli, chwile uchwycone słowem. Reszta pozostaje w przestrzeni między słowami.
Czytaj więcej
Kolekcjonerka marzeń – fragment opowiadania Tylu ludzi żyje marzeniami, po które nigdy ...
Tak jest, gdy wracasz z długiej podroży do domu po ...