Na co ci te łzy
co rzęsiście płyną

Na co ci te żale
nadzieję skradają
i radości korale
w trumnach układają

Na co ci ta przyjaźń
co rani twą duszę
ty żeś przez nią przeszła
nadludzkie katusze

Na co ci siedzieć
samotnie, daleko
gdy ramiona ku twoim
rwą się nurtem rzeki

Na co ci ta sukienka
zwiewna, popielata
toż bez niej twe ciało
w przestrzeni już lata

Przestrzeni ziemskiej
gęstej nocy tchnieniem
i niebiańskiej pierzastej
narosłej pragnieniem.