Kamień

Pewnego dnia przechodząc zieloną doliną

minął kamień na drodze co leżał i ginął

w traw soczystej głębi

zatrzymał się przysiadł

pomyślał – do diaska prawiem go wyminął –

jak ważna jest uwaga w podróży godzinie –

to co cię dostrzeże, to cię nie ominie

Gwałtowne się uczucia we wnętrzu zrodziły

gdy kamień pieścił z mocą bez użycia siły

skalistą strukturę przenikał palcami

aż się istnień swoich zmienili rolami

byt w niebycie, niebyt w bycie

na zboczu leżący

za czułym dotykiem upiornie tęskniący

Pomyślał – wezmę kamień i w złoto oprawię

zaklęte piękno na widok wystawię

ludzie będą patrzeć oczami zazdrości

jak się kamień mieni barwami miłości

Kamień się zasępił i w głaz wnet przemienił

rozmiarem się w błękitnej męskiej kieszeni

rozchełstanej szarmancko na piersi

nie zmieścił

Porzucił go odkrywca z ciężkim sercem

niczym ogryzione kości

nie może bowiem kamień

bytować bez wolności

Rubbestadneset, 05.04.2020

Wybrane wiersze: Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ci, Kobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Piec, Kamień II.

Wszystkie prawa zastrzeżone