Dziś w przestrzeni Kobietą być i na Głębi mam przyjemność gościć pisarkę Jolę Czemiel.

OB: Witaj, Jolu. Czytelnicy mieli okazję zapoznać się podczas wakacji z recenzją Twojego thrillera „Protektor”. 

Jak zaczęła się Twoja przygoda z pisaniem?

JC: Marzenia o pisaniu tkwiły we mnie od zawsze, ale dopiero wtedy, kiedy uświadomiłam sobie, jak bardzo tego potrzebuję, znalazłam miejsce i czas.

OB: Mówisz, że marzenia można realizować bez końca, należy tylko wytyczać nowe cele.

JC: Dążymy do ich spełnienia, realizujemy i co potem? Musimy szykować następne, jak Syzyf, który toczy kamień i nigdy nie dojdzie do finału. Boję się momentu, w którym powiem – nic już nie chcę, niczego nie pragnę i mam nadzieję, że on nigdy nie nastąpi.

OB: Pisanie rozpoczęłaś od wierszy i krótkich form literackich, wydanych w tomi- kach Skryba i ja oraz Skryptorium. Jednak za debiut prozatorski wybrałaś thriller. Prorektor trafił do rąk czytelników w lutym tego roku. Dlaczego wybrałaś właśnie ten gatunek literacki?

JC: Fascynacja nowymi technologiami i obserwacja otaczającego nas świata wydała mi się niezłym argumentem.

OB: Wiem, że napisałaś już drugą część Protektora pod tytułem Oko Horusa. Kiedy będziemy mogli znaleźć książkę w księgarniach?

JC: Na razie czeka mnie własna redakcja. Kilka miesięcy oczekiwania na finał – przede mną.

OB: Czy opowieści przychodzą do Ciebie, czy je wymyślasz?

JC: Początek pojawia się znikąd. Robisz sobie zupełnie niewinną rzecz, na przy- kład smażysz jajecznicę albo pływasz w morzu i już wiesz. Pędzisz do laptopa albo zwykłej kartki i zapisujesz te kilka słów, żeby nie uleciały z zapachem da- nia czy też zbyt silnym wiatrem. A potem historia wylewa się z ciebie, jakby tam czekała od zawsze.

OB: Czy Twoi bohaterowie są kompletni w momencie, w którym siadasz do pisania książki, czy dojrzewają razem z fabułą?

JC: Pojawiają się i znikają, jak zjawy. Nie wiem skąd się biorą. Czasem ich nieco przydużo, ale cóż można na to poradzić? Kiedy wejdziesz w tłum musisz za nim podążać albo przez niego się przecisnąć. A to chwilę trwa.

Jola Czemiel

OB: Jak wygląda Twoje biurko pisarza, czyli miejsce, w którym powstają powieści, wprawki i wiersze?

JC: Wielki chaos. Zapomniałam dodać, że jestem wielbicielką astronomii. A dokładniej – orzechowe biurko z mnóstwem potrzebnych i niezbędnych notesów, kartek, ołówków i długopisów plus laptop i kubek z kawą.

OB: Jak wyglądają Twoje kontakty z czytelnikami? Lubisz spotkania autorskie, korespondencję czy jakąś szczególną formę interakcji pisarz – czytelnik?

JC: Kocham ludzi i kiedy mam okazję chętnie dyskutuję o pisaniu, książkach i literaturze. Na premierze Protektora, pierwszego thrillera z trylogii, gościłam po- nad sto osób i mam nadzieję, że z każdym udało mi się zamienić słowo.

OB: Co w pracy pisarza kręci Cię najbardziej, który jej etap – planowanie, research, pisanie, redakcja, kontakty z wydawcą, publikacja, promocja i kontakty z czytelnikami, opinie zwrotne o książce?

JC: Wszystko jest wspaniałe i ekscytujące. Kiedy piszę – zapominam o całym świecie, kiedy robię research – zapominam o pisaniu, kiedy rozmawiam z czytelnikiem – zapominam o książce… Chyba się czasami w tym gubię.

OB: Co czytasz i czym się inspirujesz?

JC: Hmm, przeczytałam do tej pory tysiące książek, ale niektóre mocno we mnie utkwiły. Lubię prozę Umberto Eco, Dostojewskiego i Tołstoja, Szymborską i Dana Browna. Czytam te książki, które wciągają mnie od pierwszej chwili. Jeśli tak się nie dzieje – odkładam.

OB: A jakie marzenia ma Jola Czemiel – pisarka?

JC: Zwyczajne. Pisać, pisać, pisać i oczywiście znaleźć czytelników, którym to moje pisanie się spodoba. Dziękuję za inspirujące pytania, czasem trzeba je sobie zadać, żeby nie zapomnieć dokąd się zmierza.

OB: Ja dziękuję, że zechciałaś uchylić nam rąbka swojego warsztatu.

Jola Czemiel, fot. Edyta Ślączka-Poskrobko

Jola Czemiel – pisarka, miłośniczka nauki, podróży, dobrej książki, muzyki, filmu i sztuki oraz zwierząt. Aktywny członek Rotary International. Absolwentka SGH. No i pisze. Premiera pierwszego thrillera sensacyjnego Protektor odbyła się 15. lutego 2019r. Dzięki drugiej, tej bardziej poetyckiej stronie jej natury powstają miniaturki – krótkie formy literackie, zebrane do tej pory w dwóch tomikach Skryba i Ja – wprawki literackie, czyli rzecz o pisaniu oraz Skryptorium – zapiski na dobry początek. Należy do Grupy Literackiej Verte. Absolwentka szkoły pisania thrillerów Dana Browna oraz kursów kreatywnego pisania dr Krystny Bezubik.