Mural girl Mijasz mnie co dzień jak obcy, ramię w ramię, skóra przy skórze. Wyjęta ze snów twoich nocy tkwię magicznym zaklęciem na murze. Gdy miejskiej dżungli wdychasz woń, na krawężniku głowę składam. Przy dźwięku syren co gładzi mą skroń, rozklejoną duszę spowiadam. Jak człowiek co rósł bez atencji składa klatki pamięci w przezroczach, nieruchoma po skraj egzystencji tęsknię, by ożyć w twych oczach. Rubbestadneset, 20. lutego 2021 * Wiersz ...
Tu znajdziesz moje obserwacje, myśli, chwile uchwycone słowem. Reszta pozostaje w przestrzeni między słowami.
Czytaj więcej
Łaska miała niewiele czasu wieczność godzin pustych niepoliczonych rozmów pełnych niewypowiedzianych słów wsiąkłych w światłowody nie miały szansy ...
Recenzja Głębi po przejściu rocznego kursu pisarskiego Warsztat Pisarza To nie jest recenzja ...