PIEC

Piec rozpala wieczorem

po dnia chłodnego godzinach

rozgarnia popiół umarły

pobladłą gniecie gazetę 

Słowa wczoraj spisane 

dziś jak sny zapomniane

polana w stos składa ofiarny

czekają iskry westchnienia

co żaru nagłym podmuchem

odmieni ich stan skupienia

Górna nisza pracuje 

dolną wciąż drzemka kołysze 

ciąg powietrza zaświszcze

w marzeń ceglane zacisze

Ciśnie, zaleje gorączką

myśli perły siostrzane

snuciem historii zajęte

tęsknotą za drugim ciałem 

bliskim do bólu jak własnym

Idziesz, kroki słyszę niespieszne

na schodach krętych dębowych

lada chwila stos drew zapłonie

trzaskając w ciszy alkowy

Blask zapałki już mignął 

odbił się w szkle jak w źrenicy

piec płomieniem wybucha

naszej tajemnicy

memu Mężowi

Rubbestadneset, 4. kwietnia 2020 

Wybrane wiersze: Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ci, Kobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Kamień, Kamień II.

Wszystkie prawa zastrzeżone