SUKIENKA

Sukienka 

nigdy nie jest 

tylko odzieniem

muślinem guzikiem falbanką

lecz odbiciem duszy którą

we wnętrzu nosisz 

znosisz

taszczysz

dźwigasz

jak wór pokutny jutowy

od szyi po kostki

albo jak skrzydła motyla

stoisz przed lustrem

i szafą rozwartą

trzecią minutę

godzinę już czwartą

światło ci do duszy

zagląda przez ramię

umiesz się zapatrzyć

zasłonić wybraniem

stroju jak pancerzem

pewna

że świat cały

na kolana powalisz

płomieniem rozpalisz

wiesz co ludziom robi 

z oczami

komu włazi 

za kołnierz

za skórę

czasami drży

tęsknotą dręczona

druga dusza zdrożona         

czy to ona

czy nie ona

siostra

sąsiadka

matka

żona

tak na co dzień

wystrojona

idzie po chodniku

odhacza na liczniku 

spojrzenia jak lajki

głodne

wściekłe

uśmiechy podziwu

na wylot

ją przeszywają

nieoczekiwanie

radość odbierają

chodzenia

wolną

prostą

piękną

skrojoną na wymiar

duszę w sukience 

zaklętą

wpół objętą

przyjaciółkę jedyną 

co nie zdradzi

drzwiami nie trzaśnie

co jej rąbek kiecki

w niczym 

nie zawadzi

co waśnie

przeżyje

przeora

między bajki złoży

w bliskości 

się ukorzy

nową suknię włoży 

dnia następnego

uśmiechniesz się do niej 

w oczu błękicie

jak nagłe tak czułe

uchwycisz 

odbicie…

Tobie duszo moja

Rubbestadneset, 30. kwietnia 2020

Wybrane wiersze: Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ci, Kobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Piec, Kamień, Kamień II, Tango.

Wszystkie prawa zastrzeżone