1082 | Wiersz

1082

 

#1082
to piękna liczba
szczególnie jak się lubi parzyste
człowiek łączy się w pary
by przetrwać nieznośne życie
znośnym uczynić
a nawet piękna uszczknąć
co leży w trawie
świszczy z wiatrem nad polami
liście strąca z drzew
lubię i liczby bez pary
prawdę mówią o tych
co się nie lubią podpierać
za ręce iść przez świat
kłują w oczy jak kapliczki przydrożne
czekają na kogoś?
czy świadome tego skąd się wzięły
już podróżują w czasie?
nie wiem nie dowiem się
moje serce już się z twoim
złączyło

 

Rubbestadneset, 19.07.2020

 

Moje wybrane wiersze: Tango, Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ciKobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Piec, Kamień, Kamień II, Sukienka, Alkowa, Trzmiel, Ty.

 

Wszystkie prawa zastrzeżone

2 Odpowiedzi
  • Magdalena
    28 lipca, 2020

    Dostaję jakiejś dzikiej rozkoszy, czytając Twoje wiersze. I coś mi mówi, że ta aura we mnie nie pozostanie bez echa.

    • Olga Bartnik
      28 lipca, 2020

      Magdalena! To jest najwspanialszy komplement, pięknie Ci dziękuję! Mam nadzieję, że bez echa nie pozostanie i podzielisz się swoim:) W najbliższym czasie jeszcze kilka wrzucę. Tusen hjertelig takk:) Olga

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.