ZMIERZCH

Płatki napęczniałe od czarnych nerwów myśli

obwisły na zdrewniałej łodyżce życia

zmierzch

sennie przeciąga się: 

czy ktoś jeszcze na mnie patrzy

czarna krew pulsuje w skroniach ćmówki

czy to jeszcze ja czy już nie ja –

która wybuchłam o świcie

pojona sokami korzeni

majestatycznie pyszna 

mięsiście zachwycająca

z jedwabistą poświatą na płatkach

warżką wydętą ku słońcu

główką pełną aspiracji

ledwie przeszedł dzień wieczór 

nastała noc niejedna 

poranek

i sama siebie nie poznaję

dekadencko chylę się ku dołowi

skrywam wstydliwie przekwitłe wnętrze

fin de siècle

cykliczna melancholia kwiatu

ckliwy manieryzm 

o zmierzchu

Rubbestadneset, 20 marca 2021

*

Inne wiersze:

Tango, Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ci, Kobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Piec, Kamień, Kamień II, Sukienka, Alkowa, Trzmiel, Ty, #1082, Czarne dziury, W ogrodzie, Przyjdź, Punkt, Punkt styczny, Jutrznia, (Po)wietrze, Schody, Schody II, Cywilizacja, Na rogu, Jesienią, Dwa ptaki, Jak… , Literatura…, Poniedziałek, (U)kamienowanie, Skamieniałość, Babci Irenie, Zmrożona, Paw, Wieczorny erotyk, Matka, Ty tam, ja tu, Jawnogrzesznica, Sad wiśni, Boczna uliczka, Ruina, Na wiedźmę, Twoje imię, Koścista, Wyrocznia, #2021, Cud poranka, Czy jest coś więcej, Czarna, Rozumiem – można kochać, W naszym raju, Pod krzyżem, Syndrom białej kartki, Klatka, Tatuaż, Pani Kicia, Talitha kum, Mural girl, Chodzenie po wodzie, Odwaga, Czerwony wiersz, Łaska.

Seria Pani Specto:

Pani Specto na Północy, Pani Specto jedzie dalej na Północ, Niedźwiedzie polarne, Lekcja etyki, Wertykalnie.

Wszystkie prawa zastrzeżone