Forsycja

brzozy tak samo i tu szeleszczą na skrajach lasów

rdzawe trawy pokładają się jeszcze do snu

gdy pod ich grzywami kiełkują cebulki

wierzbowe witki łaszą się do moich dłoni

mech kolonizuje głazy, piaski, szczeliny skał

neandertalczyk flory – gąbka życia

woda spływa z gór

wiosna

przyszła pocztowa kartka od ciebie

nie kochasz nie tęsknisz

za nikim

tylko ślesz mi garść słonecznych dzióbków forsycji

zakwitłych na zeszłorocznych pędach

zanim młode się zazielenią

Rubbestadneset, 23 marca 2021

*

Inne wiersze:

Tango, Wrażliwość mężczyzny, Ubiorę się, Na co ci, Kobieta, A o czym myślałeś, Dla Marysi, Piec, Kamień, Kamień II, Sukienka, Alkowa, Trzmiel, Ty, #1082, Czarne dziury, W ogrodzie, Przyjdź, Punkt, Punkt styczny, Jutrznia, (Po)wietrze, Schody, Schody II, Cywilizacja, Na rogu, Jesienią, Dwa ptaki, Jak… , Literatura…, Poniedziałek, (U)kamienowanie, Skamieniałość, Babci Irenie, Zmrożona, Paw, Wieczorny erotyk, Matka, Ty tam, ja tu, Jawnogrzesznica, Sad wiśni, Boczna uliczka, Ruina, Na wiedźmę, Twoje imię, Koścista, Wyrocznia, #2021, Cud poranka, Czy jest coś więcej, Czarna, Rozumiem – można kochać, W naszym raju, Pod krzyżem, Syndrom białej kartki, Klatka, Tatuaż, Pani Kicia, Talitha kum, Mural girl, Chodzenie po wodzie, Odwaga, Czerwony wiersz, Łaska, Zmierzch.

Seria Pani Specto:

Pani Specto na Północy, Pani Specto jedzie dalej na Północ, Niedźwiedzie polarne, Lekcja etyki, Wertykalnie.

Wszystkie prawa zastrzeżone